Petrus Ramus

Petrus Ramus (1515-1572)
Franca filozofo kaj humanisto
Persona informo
Pierre de la Ramée Pierre de La Ramée
Naskiĝo	1515 en Cuts, Pikardio,  Francio
Morto	24-a de aŭgusto 1572 en Parizo,  Francio
Mortis pro	Hommortigo vd
Mortis per	Pikvundo vd
Religio	Kalvinismo vd
Lingvoj	latina • franca vd
Ŝtataneco	Reĝlando Francio vd
Alma mater	Kolegio de Navaro Kolegio de la Ave Maria Kolegio de Francio Universitato de Parizo
Profesio
Okupo	filozofo verkisto humanisto universitata instruisto teologo matematikisto logikisto tradukisto vd
Laborkampo	Filozofio, filologio, matematiko, logiko, translations from Latin (en) kaj traduko al la franca vd
Aktiva en	Parizo • Heidelberg • Laŭzano vd
Doktoreca konsilisto	Johannes Sturm vd
Postenoj Postenoj katedroprofesoro vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Pierre de la Ramée (1515-1572) estis franca humanisto, pedagogo, gramatikisto, filozofo kaj logikisto, erudiciulo pri pedagogio, matematiko, astronomio, optiko, kaj mekaniko, kreinto de la pensoĉeno kontraŭaristotela, kiu konvertiĝis al kalvinismo, kaj estis murdita du tagojn post la Masakro de Sankta Bartolomeo.

En la komenco de sia kariero li envolviĝis en plurajn polemikojn, eble pro liaj kontraŭaristotelaj teorioj, kaj li estis akuzita de Jacques Charpentier^[1][2][3] (1524-1574), profesoro de medicino, pri subfosado de la filozofio kaj de la religio. Arnaud d'Ossat, kiu estis lia lernanto, lin defendis. Kontraŭ la portugala humanisto António de Goŭveja li debatis du tagojn. La afero estis kondukita en la franca parlamento antaŭ la reĝo Francisko la 1-a. Ramus estis konsiderata kulpa antaŭ komisio de la kvin, ke li agas senpripense, arogante kaj malprudente, kaj liaj lecionoj estis malhelpataj (1544). Seniluziita, li forlasis Parizon sed revenis iom poste. La dekreto estis nuligita de Henriko la 2-a, kiu estis surtronigita en 1547, dank'al la influo de Karlo, kardinalo de Loreno (1524-1574). Sekve, li akiras katedron en la Kolegio de Navaro.

En 1551, Henriko la 2-a lin indikas kiel reĝa profesoro (regius professor) de la universitato sed li prefere nomis sin profesoro pri filozofio kaj elokventeco en la Kolegio de Francio, kie dum konsiderinda tempo, li prelegis antaŭ aŭdantaro kun eĉ 2000 homoj. Pierre Galland, alia profesoro de la universitato, publikigis kontraŭ lin "Contra novam academiam Petri Rami oratio" (1551), kaj nomis lin patromurdinto pro liaj sintenoj rilate al Aristotelo. La plej serioza akuzo kontraŭ li, lin nomis "nouveaŭ academicien"^[4], kvazaŭ li estis skeptikulo. Aŭdomarus Talaeus, intima aliiĝinto de Ramuso, efektive publikigis verkon en 1548, derivita de la priskribo de Cicerono pri la Akademia skeptikismo, lernejo de Arcesilao kaj Karneades.

1. ↑ Ramus and Reform: University and Church at the End of the Renaissance, James Veazie Skalnik].
2. ↑ Les hommes illustres du Département de l'Oise: bibliothèque du ..., Volumes 1-3, Charles Braine
3. ↑ I cabbalisti cristiani del Rinascimento, François Secret
4. ↑ Nouveaŭ academicien: nova akademiano.